Sürekli Erteleme Sorunu Nasıl Yenilir. (Bilimsel Metod)

Darius Foroux’un kaleminden…

Ertelemeyi yenmek ister misiniz? Kulübe katılın. Erteleme, modern uygarlığın başlangıcından beri var olmuştur.

Herodot, Leonardo Da Vinci, Pablo Picasso, Benjamin Franklin, Eleanor Roosevelt ve diğerleri gibi tarihi figürler, ertelemenin sonuçların düşmanı olduğu hakkında konuştular.

Ertelemeyle ilgili en sevdiğim alıntılardan biri Abraham Lincoln’den:

“Yarının sorumluluğundan bugünden kaçarak kaçamazsınız.”

Ertelemenin komik yanı, hepimizin zararlı olduğunu bilmemizdir. Kim gerçekten ertelemeyi sever? Kimse bunu yapmaktan hoşlanmaz. Ben de. Yine de erteleme hayatımın hikayesiydi. Üniversitedeyken, her dönem, bu olurdu:

Her dönemin başında, gezegendeki en havalı mofo bendim. Rahatlamak, dışarı çıkmak, kendimden zevk almak. Büyük zaman.

Hiçbir stres yaşamadım. Ancak, sınavlarımdan yaklaşık bir hafta önce, çıldırırdım.

“Ahbap, neden daha önce başlamadın?” Kendime söylerdim.

Ve bunu takiben, odamda kilitli bir grup Red Bull tenekesi olan çirkin bir manzara var – okurken çıldırıyordum.

Ve araştırmalar tam olarak şunu gösteriyor: Ertelediğinizde, kısa vadede daha iyi hissedebilirsiniz, ancak uzun vadede acı çekeceksiniz.

Neden ertelediğiniz gerçekten önemli değil. Bazıları son teslim tarihlerinin baskısını sever. Bazıları başarısız olmaktan korkuyor, bu yüzden son ana kadar erteliyorlar. Tüm erteleyenlerin ortak noktalarından biri, ertelemenin bir bedeli olduğudur. Amerikan Psikoloji Derneği dergisinde Dianne Tice ve Roy Baumeister tarafından yayınlanan bu çok alıntılanan çalışma, ertelemenin maliyetini tartışıyor. Şunlarla ilgilidir:

• Depresyon
• Mantıksız inançlar
• Güvensizlik
• Endişe
• Stres

Erteleme masum bir davranış değildir. Bu, zayıf öz düzenlemenin bir işaretidir. Araştırmacılar ertelemeyi alkol ve uyuşturucu bağımlılığı ile bile karşılaştırıyorlar.

Bu ciddi bir saçmalık. Ve bunu uzun yıllardır deneyimliyorum.

Üniversiteden çıktıktan sonraki yıllar da işe başlama ve bitirme açısından bir mücadeleydi. Erteleme, sisteminize gizlice giren bir alışkanlıktır.

Bu kolayca sallayabileceğiniz bir şey değil. Ne zaman bir iş fikrim olsa veya bir şeye başlamak istesem, şöyle oldu:

Ne zaman bir fikrim ya da hedefim olsa, başlardım, ama yol boyunca işler ters giderdi. Baştan sona tam bir kaosa geçtim.

Dikkat dağıtıcı şeyler, diğer fikirler, diğer fırsatlar, başarısızlık, olumsuz iç konuşma vb. Engel teşkil ederdi. Ve sonuçlar her zaman aynıdır: Hiçbir şey yapamazsınız.

Ertelemeyi Yenmek

Bana göre, Dianne Tice ve Roy Baumeister’in çalışmasından elde edilen temel bulgu şudur:

“Mevcut kanıtlar, erteleyenlerin, yakın son teslim tarihlerinin artan baskısı onları işe gitmeye zorlayana kadar, atanmış görevlerde çalışmak yerine eğlendiklerini göstermektedir. Bu görüşe göre, erteleme, öz-düzenleme eksikliğinden ve dolayısıyla işi motive etmek için dışarıdan empoze edilen güçlere bağımlılıktan kaynaklanabilir. ”

Öz düzenleme, öz kontrol, irade gücü, abarttığımız her şeydir. “Evet tabii, 3 hafta içinde bir roman yazacağım” diye düşünüyoruz.

Zihnimizde, hepimiz dahileriz ve zihinsel olarak güçlüyüz. Ama iş geldiğinde, başa çıkıyoruz. Eğer bir erteleyiciyseniz, yardım edemezsiniz ama işi geciktirirsiniz. Ve bu küçük ve büyük görevler için geçerlidir.

Elbette, herkes kendi konfor bölgesinin dışına çıkmaktan korkar – bu yüzden onlara konfor bölgeleri diyoruz. Cesur bir hamle yapmak cesaret ister.

Ancak, faturaları ödemek, patronunuz için bir şeyler yazdırmak, vergi yapmak gibi küçük görevleri tamamlamak kesinlikle cesaret gerektirmez.

Gerçek şu ki: Ertelemenin yapmaya çalıştığınız şeyle hiçbir ilgisi yoktur – küçük ya da büyük, daha sonraya kadar bekleyebilir. Her zaman bekleyebilir, değil mi? Benim için görevleri tamamlamak şöyle geçti:

Bir görevin başlangıcı ile bitişi arasında bir an gelir – ben buna erteleme eğimi diyorum – tek bir dikkat dağıtıcı şeye teslim olduğunuzda. Ve bu tam olarak üretken olmaktan vazgeçtiğiniz andır.

Bir görev üzerinde çalışmaya başlarsınız, heyecanlanırsınız, odaklanırsınız, ama bir süre sonra şöyle düşünürsünüz: Bir saniyeliğine haberleri okuyalım.

Her zaman tek bir şeyle başlar.

Sonra şöyle düşünürsünüz: Game Of Thrones’un bir bölümünü de izleyebilirim. Ardından, YouTube’da bir video ve ardından başka bir video. Sonra, biraz Instagram’a göz atmak. Ve benzeri.

Her zaman bir patlama ile biter: “Bu zamanımı boşa harcadığım son zaman!”

Evet, doğru.

İrade gücü çalışmıyor. Sistemler yapar.

Ertelemeyi yenmek istiyorsanız, ihtiyacınız olan iş yapmak için bir sistemdir. Birçok insan rutinlerden, sistemlerden ve çerçevelerden uzak durur çünkü “özgürlüğe” sahip olmak isterler.

Sizi hayal kırıklığına uğrattığım için üzgünüm: Özgürlük sizin düşmanınızdır. Gerçek şu ki, işleri halletmek istiyorsanız, kurallara ihtiyacınız var. Araştırmanın etkili olduğunu kanıtladığı bazı şeyler nelerdir?

• Kendi kendine empoze edilen son tarihler.
• Hesap verebilirlik sistemleri (arkadaşlarla veya bir koçla bağlılık).
• Aralıklarla çalışmak/ders çalışmak.
• Günde 30 dakika egzersiz yapmak.
• Sağlıklı bir diyet.
• Dikkat dağıtıcı unsurları ortadan kaldırır.
• Ve en önemlisi: İç motivasyon.

Doğru üretkenlik taktiklerini birleştirirseniz, bir üretkenlik sisteminiz olur.

Son tarihler aciliyet yaratır, hesap verebilirlik sorumluluk yaratır, aralıklarla çalışmak odağınızı geliştirir, egzersiz yapmak size daha fazla enerji verir, sağlıklı bir diyet de yapar ve dikkat dağıtıcı şeyleri ortadan kaldırmak cazibeleri ortadan kaldırır. Erteleme, geçmişinizden bir şey olacak.

Ancak, içsel bir sürücünüz yoksa size yardımcı olabilecek bir sistem yoktur. İnsanlar bu kavramı aşırı karmaşıklaştırıyor, ama basit: Yaptığınız şeyi neden yapıyorsunuz?

Bilmiyorsanız. Bir şeyler uydurun.

Neden bir şey yaptığınızı bilirseniz, en sinir bozucu görevler bile dayanılabilir hale gelir. Bu, büyük resmin bir parçası olacaktır.

Bu nedenle işe dalmak yerine bir adım geri gidin, ne yaptığını düşünün ve bunu destekleyen bir sisteme güvenin. Roket bilimi değil.

Sadece bilim.

Darius Foroux