Kobe Bryant’ın Başarısının 2 Psikolojik Anahtarı

Kobe Bryant’ın 11 yaşında basketbol oynadığı ilk yıl boyunca sıfır sayı attı. Korkunçtu.

Sezonun son maçından sonra, ne kadar kötü oynadığı için babasına ağlıyordu. Babası gözlerinin içine baktı ve “60 puan mı yoksa 0 puan mı attığın umurumda değil. Ne olursa olsun seni seveceğim.”

Bu konuşma Kobe Bryant için her şeyi değiştirdi. Lewis Howes’a verdiği bir röportajda, babasının bu sözleri söylediğini duyduğunda “güvende” olduğunu bildiğini söyledi. Ne olursa olsun, babasının sevgisi güvendeydi. Koşulsuzdu. Kendini korunmuş hissediyordu.

“Tamam, bu bana başarısız olmak için dünyadaki tüm güveni veriyor. Orada o güvenlik bende,” dedi Kobe. “Ama…Boş versene. 60 puan alıyorum!”

Bir sonraki sezon, Kobe çok daha fazla şut çekmeye başladı. Yaratıcılığı çatıdan uçtu. Başarısız olmak için tam izni olduğu göz önüne alındığında, tam da bunu yaptı. Tekrar tekrar başarısız oldu. Bu başarısızlıklar arasında birçok başarı vardı ve her başarı onun güvenini ve yaratıcılığını inşa etti.

Bu makale, Kobe Bryant’ın başarısının iki anahtarını yıkıyor. Gerçekten de, oyunu oynayan en iyi 10 oyuncudan biri olmaya devam etti, tartışmasız ilk 5.

Kobe, Büyük Bir Hayalin Peşinden Koşarken Onu Güvence Altına Almak İçin İstikrarlı Bir Temele Sahipti

“Tamam, bu bana başarısız olmak için dünyadaki tüm güveni veriyor. Orada o güvenlik bende.”

— Kobe Bryant

Kobe’nin sadece destekleyici bir ailesi yoktu, aynı zamanda genç yaşta evlendi. Yazar Ryan Holiday’e göre, “Mükemmel eş, kimsenin size bahsetmediği en iyi hayat hack’idir.” Genç yaşta evli olan Kobe, takım arkadaşlarının birçoğundan farklıydı (Steph Curry de aynı şekilde).

Böylece Kobe’nin etrafında büyük miktarda ilişkisel ve duygusal destek vardı. Bu ona sahada büyük ilerlemek için iç ve dış istikrar sağladı. Hayallerine kocaman gitmek.

Büyük hayaller ve vizyon peşinde koşarken, sürekli olarak konfor bölgenizin dışındasınızdır. Sürekli olarak kendi içsel şeytanlarınızla yüzleşiyorsunuz. Ayrıca dış engeller ve düşmanlarla karşı karşıyasınız.

Sizi merkezde tutacak sağlam bir temel olmadan, günden gündüze, geceden geceye sürekli olarak başarısızlık ve yenilgiyle yüzleşmek neredeyse imkansız hale gelir. Tüm ruhunuzu çizgiye koymak için. Kobe’nin yaptığı da buydu. Her gün ruhunu ortaya koydu.

Genç bir çocukken, yeteneği hızla gelişti çünkü kendini oraya koymaya çok istekliydi. Denemeye çok istekli. Genç yaşta, “uzun oyuna” bağlı kaldığını belirtti. Büyük hedeflere bağlı kalmak güven gerektirir. Gelecekteki benliğinize olan inancınızı gerektirir. Bu inanca sahipti çünkü onu desteklemek için bir insan olarak kesin bir temeli vardı.

Kobe’nin “Kısa Bir Hafızası” Vardı, Bu Onu Duygusal Olarak Kurşun Geçirmez Yaptı

‘’Her zaman daha iyi olmak istedim, daha fazlasını istedim. Gerçekten açıklayamam, bunun dışında oyunu sevdim ama çok kısa bir hafızam vardı. Bu beni spor ayakkabılarımı astığım güne kadar besledi’’.

— Kobe Bryant

Psikolojide, refrakter bir dönem, duygusal olarak iyileşmek ve bir deneyimden devam etmek için gereken süredir. Yolda kesilmek veya eşinizle tartışmak gibi küçük hayal kırıklıklarının iyileşmesi birkaç dakika veya saat sürebilir. Bununla birlikte, bazı olayların bırakılması aylar, yıllar hatta on yıllar alabilir. Gerçekten de, bazı olaylar asla büyümez.

Psikolojik olarak esnek olmak, refrakter dönemlerin uzunluğunu kısaltmanıza olanak tanır – gerçekten acı verici veya zor deneyimler olsa bile. Duygularınızla temas halinde olarak psikolojik olarak esnek olursunuz, ancak onlar tarafından tamamen emilmezsiniz. Aktif olarak anlamlı hedefler peşinde koşarken düşüncelerinizi ve duygularınızı gevşek bir şekilde tutarsınız.

Profesyonel basketbolda, bir oyuncunun bir atışı kaçırırsa üzülmek ve cesaretini kırmak için zamanı yoktur. Kaçırdıklarında hayal kırıklığına uğrayabilir veya utanabilirler, ancak sonuçta, oyuna geri dönmeleri ve hem o ana dikkat etmeleri hem de nasıl hissettiklerine bakılmaksızın takımlarının kazanmasına yardımcı olma hedefine bağlı kalmaları gerekir.

Kaçırılan şutun duygusuyla oyalanırlarsa, sahada tam olarak çalışamazlar, bu da kendileri ve takımları için daha fazla sorun yaratır. Olanlara duygusal olarak bağlanırlarsa, bir dahaki sefere korku veya olumsuz beklentiden dolayı çekim yapmaktan kaçınabilirler. Gelecekteki benlikleri gibi davranmak yerine geçmişte sıkışıp kalmışlardır.

Hatalara veya acı verici deneyimlere ne kadar az tutunursanız, durumun gerektirdiği şeylere o kadar iyi adapte olabilir ve hedeflerinize ulaşmak için performans gösterebilirsiniz. Geçmişte olanlar, yaptığınız bir sonraki şeyi etkilemez veya şu anda tamamen mevcut olmanızı engellemez.

Psikolojik olarak ne kadar esnek olursanız, işleri o kadar hızlı bırakabilirsiniz. Psikolojik olarak ne kadar az esnek olursanız, küçük şeylere bile o kadar uzun süre tutunursunuz.

Bir kişi zor bir deneyimin ardından duygusal bir refrakter dönemde sıkışıp kaldığında, deneyime ilk tepkilerinden itibaren hayatı görmeye ve deneyimlemeye devam eder. Bu nedenle, günden güne, deneyimin duygularını yeniden yapılandırmaya devam ediyorlar. Olay hakkında nasıl gördüklerini ve hissettiklerini düzenlemezler ve yeniden çerçevelemezler.

Yazarın belirttiği gibi, Dr. Joe Dispenza şöyle diyor:

‘’Bu refrakter dönemi haftalarca ve aylarca devam ettirirseniz, bir mizaç geliştirmişsiniz demektir. Aynı refrakter dönemi yıllarca devam ettirirseniz, buna kişilik özelliği denir. Duygularımıza dayalı kişilik özellikleri geliştirmeye başladığımızda, geçmişte yaşıyoruz ve sıkışıp kaldığımız yer burası. Kendimize ve çocuklarımıza refrakter süreyi kısaltmayı öğretmek, yaşamda engel olmadan hareket etmemizi sağlar.’’

Anahtar “kısa bir hafızaya” sahip olmaktır. İşlerin hızlı gitmesine izin vermek, hem başarı hem de başarısızlık. Bunun için güçlü bir ifade var: “Her şeyi bekleyin ve hiçbir şeye bağlanmayın.”

Sonuç: Her Şeyi Bekleyin ve Hiçbir Şeye Bağlanmayın

‘’Her şeyi bekle, hiçbir şeye bağlanma.”

— Carrie Campbel

Dünyadaki en kötü tavsiye, beklentilerinizi düşürmektir. Beklentilerinizi düşürmek için motive edici, umutlu, ilgi çekici veya heyecan verici hiçbir şey yoktur. Kobe’nin yaptığı her şutun içeri girmesini beklediğini garanti ederim. Bununla birlikte, Kobe için anahtar, o atışın sonucuna bağlı kalmamasıydı. İster yapsın, ister kaçırsın, tekrar ateş edecekti. Onu arkasına koydu.

Her şeyi beklediğinizde ve hiçbir şeye bağlanmadığınızda, bu sürece yakalanmadığınız anlamına gelir. Nihai sonuca tamamen bağlısınız. Ama oraya ulaşma sürecine yakalanmazsınız. Yol boyunca yapacağınızı ve özleyeceğinizi biliyorsunuz.

Her şeyi bekleyin, hiçbir şeye bağlanmayın. Nihai hedefe bağlı kalın. Gözlerinizi öne doğru tutun. Bu süreçte kaybolmayın. Bu süreçte esnek olun.

Benjamin Hardy